Prostota jest lustrem oblicza Chrystusa;

lustro, które odzwierciedla czystość i miłość,

ale także dużo siły wewnątrz mej wiecznej ułomności.

Jest to uśmiech dziecka, wesołego i beztroskiego.

Jest to skrucha syna, który rozpoznając swój błąd,

ociera się o nogę matki, by przeprosić;

jest to również gotowość na zostawienie wszystkiego, by pójść za Jezusem

kiedy On sam nas zapyta.

Prostota jest lekkim wiatrem, dzięki któremu Bóg

delikatnie wchodzi do naszych serc, aby wyzwolić

następnie burzę miłości.

Prostota ujęta w kilku słowach: Bóg jest nieskończony.