Czego dokonałem, miłości moja, czego dokonałem?

Próbowałem… próbowałem, jednakże mi się nie udało.

Uraziłem Cię…

Nie udało mi się znaleźć Twojej twarzy pośród ludzi obok mnie,

Utraciłem pokój… Twój pokój, utraciłem radość… Twą radość.

Czuję się taki luźny, taki mały… a jednak nie udało mi się być pokorny.

Czuję się tak pusty, miłości moja, że ta pustka mnie pochłania.

Jak trudno jest podążać za Tobą…

Jak mogę żyć w radości?

Za każdym razem zamierzam się poprawić…

Upadam ponownie, i znowu, i znowu, i znowu…

I boli mnie to, miłości moja, boli mnie.

Ale czyż nie jest to sposób, w jaki nauczyliśmy się chodzić?

Wybacz mi, miłości moja, pomóż mi wstać ponownie, bowiem czuję się tak źle…

Zgrzeszyłem, lecz, proszę Cię, nie spoglądaj na moje winy,

lecz spójrz proszę na liche dobro, które czynię.

I podnieść mnie na duchu tak, abym mógł być rzeką miłości,

która może pociągnąć wszystkich za sobą,

abyśmy wszyscy razem mogli podążać w Twoim kierunku.

Nie jest to pierwszy raz, kiedy Cię obrażam, Panie mój,

i niestety wiem, że nie będzie to ostatni raz,

Wybacz mi, miłości moja, wybacz mi.

Jak mogę stać się lepszym?

Jak mogę się Tobie przypodobać?

W jaki sposób pragnąłbyś, aby wyglądało moje życie?
Nasze życie?

Jako wieczna walka między dobrem a złem?

Przecież wiesz, że mam jeszcze wiele walk do przegrania

by się uczyć, tak, nauczyć się kochać.

W porządku.

Jeśli tego właśnie chcesz….

Niech się stanie wola Twoja.

Proszę Cię tylko o jedną rzecz: przebacz mi, miłości moja, przebacz.